گروت و بتن چه تفاوتی با هم دارند؟

می‌دانید که بتن و گروت دو متریال بسیار مهم و کاربردی در ساخت‌و‌سازها هستند که کیفیت آن‌ها اهمیت زیادی برای سازندگان دارد. این دو مخلوطی قوی برپایه سیمان هستند که پس از مخلوط شدن با آب سخت می‌شوند. اما تفاوت گروت و بتن در چیست؟ این دو متریال در ترکیبات با یکدیگر تفاوت زیادی دارند اما آنچه که مهم است کاربرد متفاوت آن‌ها در ساخت‌‌و‌سازهاست. در این مقاله با تفاوت‌های گروت و بتن و تاثیرگذاری آن‌ها بیشتر آشنا خواهید شد؛ بنابراین توصیه می‌کنیم که تا پایان همراه ما بمانید.

آشنایی با ماهیت گروت و بتن

قبل از اشاره به تفاوت‌ گروت و بتن بهتر است تا ابتدا با ماهیت و چگونگی هر یک از آن‌ها آشنا شوید:

گروت چیست؟

گروت از سیمان، ماسه ریزدانه و پلیمرهای خاص شیمیایی تشکیل شده و در بسته بندی خشک ارائه می شود که پس از ترکیب با آب به یک سیال متراکم و ترکیبی تبدیل می شود که جهت پرکردن انواع حفره ها، شکاف هایی که از قبل و به ناچار ایجاد کرده ایم، به‌کار می‌رود. این ماده برای پرکردن حفره هایی که ۱. غیرقابل پر شدن توسط بتن نیستند ۲. مقاطعی که انتظار باربری بیشتری نسبت به بتن (در اینجا منظور مقاومت فشاری بالاتر از بتن است) نیاز دارند، و فارغ از نوع و ابعاد ساختمان در بعضی المان های سازه به‌وفور و به ناچار بایستی مورد استفاده قرار گیرد و هیچگونه جایگزینی ندارند. امتیاز ویژه گروت مقاومت بالاتر آن نسبت به بتن است. برای ذکر مثال عددی، باید بدانیم مقاومت ۲۸ روزه بتن های نرمال تا حدود ۴۰ مگاپاسکال است، این درحالی است که مقاومت گروت های سیمانی پارتاک حداقل ۲ برابر این عدد یعنی حدود ۸۰ مگاپاسکال می باشد. گروت به‌عنوان یک مخلوط مستحکم در بیس های سیمانی، پلیمری، گروت اپوکسی و گروت منبسط‌شونده ساخته و مورد استفاده قرار می‌گیرد. یک نکته مهم در ساخت گروت انتخاب دقیق نسبت پلیمرهای شیمیایی مورداستفاده در ساخت گروت هستند، که به شدت برروی خواص موردانتظار پروژه تاثیرگذارند. که البته این مهم در تولید گروت های پارتاک به شدت و با وسواس کنترل می گردد.

گروت را می‌‌توان به‌صورت بسته بندی های خشک ۲۵ کیلویی خریداری کرد که تنها با اضافه کردن آب به آن یک ترکیب پرمقاومت و باکیفیت ایجاد می‌شود. در روند استفاده از گروت پیچیدگی خاصی وجود ندارد و فقط کافیست نسبت آب ارائه شده توسط تولیدکننده به درستی به پودر افزوده شود.

بتن چیست؟

بتن به‌عنوان یک ماده ساختمانی حرفه‌ای از ترکیب سنگدانه‌ها (شن و ماسه)، خمیر سیمان (آب و سیمان و مواد افزودنی) تشکیل می‌شود و استحکام و مقاومت بسیار بالایی برای ساختمان به‌دنبال دارد. برای ساخت این ترکیب سنگدانه‌های شن و ماسه با سیمان، آب و همین‌طور برخی افزودنی‌ها همچون انواع روان کننده بتن ترکیب می‌شوند تا یک مخلوط یکدست و همگن شکل بگیرد. با ریختن بتن در المان های سازه مورد نظر مقاومت و استحکام آن تا مدت طولانی تضمین خواهد شد. بتن اغلب جهت ساخت کلیه المان های سازه ای شامل فونداسیون، ستونها، سقف و دیوارها و.. مورد استفاده قرار می‌گیرد. بتن را ماده همه‌کاره ساخت‌و‌ساز می‌دانند که در بخش‌های مختلف یک سازه کاربرد دارد. با اضافه کردن میلگرد به بتن به “سازه بتن مسلح” می رسیم که این نوع سازه به وفور در اطراف ما دیده می شود و قطعا از لحاظ طول عمر و مقاومت نیازهای بسیاری از پروژه ها را تامین میکند و احساس نیاز به سازه های فولادی را کمتر و حتی حذف می کند.

بتن باید در هر شرایط آب‌و‌هوایی (البته به شرط کنترل شرایط محیطی و دمایی) قابل استفاده باشد و در برابر یخ زدگی مقاومت کند. نسبت آب مصرفی به میزان سیمان مصرفی، مهمترین عامل در شکل گیری خواص بتن می باشد. خواصی مانند مقاومت فشاری، خزش، دوام و…. بنابراین، سیمان و آب بسته به شرایط مورد نیاز پروژه باید در نسبت های صحیح مخلوط و به مقدار موثر در این ترکیب به‌کار روند؛ که پس از ایجاد خمیر سیمان با کیفیت، باربری نهایی توسط سنگدانه‌های بتن به درستی انجام شود. البته لازم به ذکر است که معمولا این ماده در حجم زیاد و در ساخت‌و‌سازهای بزرگ مورد استفاده قرار می‌گیرد و یکی از متریال‌های کاربردی و مورد علاقه مهندسان و معماران سازه به‌شمار می‌رود.

تفاوت گروت و بتن را بشناسیم

این دو متریال در چند فاکتور با هم تفاوت دارند که در ادامه به این موارد اشاره شده است:

بافت

شاید بهتر است بافت متفاوت این دو را اصلی‌ترین و اولین تفاوت آن‌ها با یکدیگر بدانیم. در گروت از سنگ دانه‌های ریزتر استفاده می‌شود که در نهایت بافتی نرم و یکدست را شکل می‌دهد. این در‌حالی است که در بتن سنگدانه‌های درشت به‌کار می‌روند که بافتی زبر و ضخیم به آن می‌دهند. بافت بتن موجب شده تا این ماده اغلب در پروژه‌های بسیار بزرگ استفاده شود؛ درحالی‌که گروت با بافت نرم و ریزدانه ترش معمولا در پروژه‌های کوچک مانند پرکردن شکاف هایی که گاها به عمد ایجاد کرده ایم، (مانند شکاف بین فونداسیون و صفحه کف ستون) به‌کار می‌رود.

حداکثر مقاومت

از نقطه نظر آزمایشگاهی و دید تخصصی تر بسیاری از مهندسین معتقد هستند که مهم‌ترین تفاوت گروت و بتن با یکدیگر مقاومت آن‌ها است. آستانه و حد این دو متریال در برابر فشار با هم متفاوت است. گروت های پارتاک به راحتی عدد ۸۰ مگاپاسکال را در تست های آزمایشگاهی پاس می کنند که البته تولید گروت های پرمقاومت تر نیز به راحتی امکانپذیر می باشد.؛ این درحالی است که مقاومت بتن های نرمال تا رده مقاومتی c40 مقاومت فشاری ۴۰ مگاپاسکال است، که این عدد تقریبا یک دوم مقاومت گروت است.

کاربرد محصول

پیش از این به‌صورت جزئی اشاره شد که گروت و بتن به‌دلیل ماهیت و بافتشان تفاوت چشمگیری در کاربرد دارند. گروت اغلب در کارهای کوچک‌تر مورد استفاده قرار می‌گیرد و بتن در پروژه‌های بزرگ ساختمان‌سازی کاربرد دارد. برای مثال پرکردن زیر صفحات بیس پلیت انواع ستون و دستگاه صنعتی با گروت انجام می شود؛ درحالی‌که بتن کاربرد چندانی در این شرایط ندارد.

سخن پایانی

گروت و بتن معمولا از نظر مقاومت با هم برابر نیستند ولی به‌طور کلی هر دو عملکرد یکسان در المان های مختلف دارند؛ اما یکی در عملیات کوچک‌تر و دیگری در عملیات و پروژه‌های بزرگ‌تر کاربرد دارد. با این حال بتن‌های پرمقاومت امروزی، مقاومتی در حد گروت و حتی بیشتر از مقاومت گروت دارند. این دو در برخی پارامترها مانند موارد استفاده و بافت هم تفاوت‌های چشمگیری دارند که کاربرد آن‌ها نتیجه متفاوتی در ساخت‌و‌سازها به‌دنبال دارد. بهتر است به‌درستی از این دو متریال استفاده کنید تا نتیجه مثبتی را برای شما به‌همراه داشته باشند.