آیا برای آب بندی استخرهای شنا به گروت مخصوصی نیاز داریم؟

همواره استخرها نیاز به آب‌بندی دارند و گروت اپوکسی یک انتخاب عالی برای استخرها است. گروت سیمانی معمولا برای موارد مختلفی در استخرها استفاده می‌شود اما بیشتر در معرض لکه‌ها و آسیب‌های ناشی از مواد شیمیایی استخر است.

هنگام آب‌بندی یک استخر باید به تفاوت میان گروت سیمانی و گروت اپوکسی توجه کنید. در هنگام انتخاب گروت مناسب باید به ضد آب بودن آن و میزان طول عمر این ماده توجه ویژه‌ای داشته باشید. بر خلاف بسیاری از مواردی که در آن از گروت استفاده می‌شود، گروت موجود در استخر بیشتر یا تمام وقت خود را زیر آب می‌گذراند. در حالی که گروت‌های سیمانی همچنان خوب عمل می‌کنند اما در آن شرایط به اندازه کافی دوام نخواهند داشت.

آب بندی استخرهای بتنی

یکی از مهم‌ترین مراحل در ساخت استخر گانیت یا بتنی انتخاب نوع مناسب عایق رطوبتی است. بتن یک بستر متخلخل است که مستعد نفوذ آب است. بنابراین، برای حفظ آب در استخر، علاوه بر جلوگیری از خروج آب زیرزمینی، که اغلب فراموش می‌شود، باید آب‌بندی شود.

هر استخر یا آب نما باید به یک روش ضد آب باشد. گاهی اوقات این سازه‌ها با چالش‌هایی روبرو می‌شوند و اغلب به دلیل نفوذهای مختلف موجود در طراحی برای قرار دادن عناصری مانند روشنایی، لوله کشی و زهکشی، ضد آب هستند. امروزه محصولات مختلفی همچون نفوذگر بلورسازی پودری برای ضد آب کردن استخرها در بازار وجود دارد. قبل از تصمیم گیری نهایی، اطلاعات زیر به آسان‌تر شدن انتخاب مواد و افزایش نرخ موفقیت کمک می‌کند.

تشکیل یک پیوند

پوشش سیمانی و محصولات ضد آب تمایل به چسبندگی بهتری به بسترهای بتنی دارند زیرا از نظر ترکیب شیمیایی مشابه هستند و توسط عوامل پیوند پلیمری تقویت می‌شوند. همچنین این محصولات گزینه‌های مختلف تکمیل را امکان‌پذیر می‌کنند. گچ، روکش‌ها و چسب‌ها به جای پوشش ضد آب پلیمری خالص، بهتر به لایه‌های سیمانی متصل می‌شوند.

در هنگام ساخت و ساز استخر جدید، پوشش‌های سیمانی در معرض شکست ناشی از انتقال بخار رطوبت (MVT) نیستند که سرعت عبور بخار آب از ماده در دما و رطوبت نسبی مشخص است. این پوشش‌ها قابلیت تنفس دارند، بنابراین می‌توان آن‌ها را تنها چند روز پس از ریختن بتن یا قرار دادن گنیت اعمال کرد که منجر به چرخش سریع‌تر می‌شود. در مقایسه، سیستم‌های پلیمری خالص به بتن نیاز دارند تا حداقل ۲۸ روز عمل کنند تا از خرابی MVT جلوگیری شود.

در موارد بازسازی استخر معمولا خشک کردن کامل بستر قبل از اعمال عایق رطوبتی دشوار است. سیستم‌های پوشش پلیمری خالص را نمی‌توان روی بسترهایی اعمال کرد که کاملا خشک نیستند، در حالی که محصولات سیمانی مقاوم به رطوبت هستند. در واقع، بسیاری از تولیدکنندگان حتی نیاز به مرطوب کردن بستر قبل از اعمال دارند.

سهولت کاربرد

هنگام انتخاب یک پوشش ضد آب، پروژه را در نظر داشته باشید. به عنوان مثال، استخرهای با روکش وینیل، اگر شکل غیر استانداردی داشته باشند، کار با آن‌ها دشوارتر است. با این حال، سطوح بزرگ‌تر را می‌توان با استفاده از تجهیزات اسپری به‌طور اقتصادی‌تر پوشاند، برخلاف استفاده از ماله یا برس.

در صورت اعمال یک پوشش ضد آب بر روی یک بستر نامنظم، (مثلا سنگ کاری مصنوعی در حوضچه یا ویژگی آبشار)، امکان اعمال پوشش از طریق قلم مو یا غلتک، اطمینان از پوشاندن تمام گوشه‌ها و شکاف‌ها را آسان‌تر می‌کند. علاوه بر این، پوشش‌هایی که می‌توانند با دست اعمال شوند، نیازی به سمپاش‌های پرهزینه یا کمپرسورهای هوا ندارند.

ظاهر مهم است

در صورتی که مالک استخر ظاهر زیبایی خاصی را بخواهد، مهم است که پوشش یا غشای ضد آب آن چیزی را اجازه دهد که صاحب استخر می‌خواهد. به خاطر داشته باشید که همه پوشش‌ها با همه چسب‌های کاشی، گچ‌کاری‌ها یا سایر پرداخت‌ها سازگار نیستند. از آنجایی که کاشی‌ها و گچ استخر ضد آب نیستند، استفاده از غشای ضد آب در زیر آن‌ها برای افزایش طول عمر استخر بسیار مهم است.

هنگامی که از یک محصول ضد آب استفاده نمی‌شود، پتانسیل نشت به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد. نشتی می‌تواند منجر به از دست دادن آب شود، باعث آسیب به محیط اطراف شود (اگر استخر معلق باشد) و پوشش گچ را خراب کند. علاوه بر این، میلگرد یا فولاد تقویت کننده در استخر بتن یا گنیت نیز ممکن است آسیب ببیند.

مقاومت در برابر فشار

یکی از مهم‌ترین عواملی که در انتخاب یک محصول عایق رطوبتی باید در نظر گرفته شود، توانایی آن در مقاومت در برابر فشار هیدرواستاتیک سمت منفی است که فشار آبی است که از زیر لایه عبور می‌کند و روی قسمت پشتی پوشش فشار می‌آورد.

به یاد داشته باشید، پوشش برای حفظ آب در ساختار (به عنوان مثال استخر) کار می‌کند. با این حال، وظیفه آن این است که اطمینان حاصل کند که آب زیرزمینی با پوشش‌های اعمال شده در داخل استخر تداخل یا باعث خرابی نمی‌شود.

همانطور که آب زیرزمینی یا باران انباشته می‌شود، می‌تواند از بیرون از داخل پوسته استخر بتنی عبور کند و باعث ایجاد فشار هیدرواستاتیک سمت منفی در پشت پوشش شود. هنگامی که آب در برابر پوشش قرار می‌گیرد، به معنای واقعی کلمه سعی می‌کند پوشش را از سطح دور کند. پوشش‌های انعطاف‌پذیر تحت این نوع فشار حباب زده و از بین می‌روند. برای مقابله با این امر، استفاده از یک لایه پایه یا اولین پوشش مهم است که قادر به تحمل فشار هیدرواستاتیک سمت منفی در هنگام ساخت یک استخر شنای درون زمینی باشد.

روش بهداشت آب را در نظر بگیرید

شیمی مناسب آب برای حفظ عملکرد ایمن و ثابت استخر ضروری است. در واقع، روش بهداشتی مورد استفاده در استخر نیز فاکتور مهمی است که باید هنگام انتخاب مواد عایق رطوبتی و پوشش پایانی استخر در نظر داشت. در مواردی که عایق رطوبتی نیز پوشش نهایی است (یعنی مستقیما با آب در تماس است و در معرض مواد شیمیایی قرار می‌گیرد در مقابل قرار گرفتن در زیر گچ جایی که محافظت می‌شود)، حتی مهم‌تر است که پوشش در برابر محیط مقاوم باشد.

استخرهای خصوصی معمولا دارای محتوای کلر تقریبا ۳ تا ۵ قسمت در میلیون (ppm) هستند، در حالی که در استخرهای تجاری یا عمومی این میزان برای مبارزه با رشد باکتری‌ها می‌تواند به ۱۵ ppm برسد. علاوه بر کلر، ازن و برم نیز برای مبارزه با باکتری‌ها استفاده می‌شود و هر سه به طور بالقوه می‌توانند باعث خراب شدن پوشش استخر شوند. از طریق حمله شیمیایی، یک پوشش گچ مهندسی نشده می‌تواند شکسته، تغییر رنگ و گودال شود.

سطح pH آب یکی دیگر از موارد مهم در انتخاب محصولات ضد آب است. گچ استخرهای سنتی زمانی که سطح pH از محدوده بهینه ۷ تا ۷.۶ خارج شود، ممکن است تغییر رنگ داده یا سایش بیش از حد داشته باشند. بنابراین، عاقلانه است که یک سیستم ضد آب با دوام‌تر انتخاب کنید.

هر چند وقت یک بار باید استخر را دوباره آب بندی کنید؟

هر پنج سال یا بیشتر، استخرهای قدیمی نیاز به بازسازی دارند. معمولا می‌توانید بگویید که این بازسازی مورد نیاز است زیرا در تابستان متوجه خواهید شد که لکه‌های سیاه روی کف و دیواره‌های استخر ظاهر می‌شوند. لکه سیاه، در تمام فضاهای کوچک بین کاشی‌ها که گروت از بین رفته است، رشد می‌کند.

اگر گروت را آب بندی نکنید چه اتفاقی می افتد؟

وقتی گروت به موقع مهر و موم نمی‌شود، کثیفی و آب می‌تواند به داخل آن نفوذ کند و باعث ایجاد ترک در کاشی‌های شما شده و آن‌ها را مجبور به شکستن در یک نقطه خاص کند. با آب‌بندی گروت خود، طول عمر سطح کاشی خود را افزایش داده و آسیب را تا حد قابل توجهی به حداقل می‌رسانید.

چگونه می توان تشخیص داد که گروت آب بندی شده است؟

اگر تیره‌تر شود یا رنگ آن تغییر کند، این موضوع نشان می‌دهد که گروت آب‌بندی نشده است. با این حال، اگر رنگ ثابت باقی بماند، گروت به درستی آب‌بندی شده است. راه دیگر برای بررسی اینکه آیا گروت آب‌بندی شده است، نظارت بر دانه‌های آب است.

آیا می توانید گروت جدید را روی گروت قدیمی قرار دهید؟

جواب کوتاه، خیر است. شما نمی‌توانید گروت جدید را روی گروت قدیمی قرار دهید. با توجه به پر کردن سوراخ‌ها و ترک‌های روی سطوح خانه‌هایمان، ممکن است تعمیر گروت را با تعمیر دیوار خشک مقایسه کنیم. برای سوراخ‌های دیوار خشک، ما به سادگی می‌خریم و سوراخ را پر می‌کنیم.

سخن پایانی

در حالی که این موارد ذکر شده تنها فاکتورهایی نیستند که باید هنگام انتخاب سیستم ضد آب برای استخر مورد توجه قرار گیرند، آن‌ها نقطه شروع خوبی هستند و باید در هر پروژه در نظر گرفته شوند. همچنین پیروی از این دستورالعمل‌ها به طور کلی هرگونه مشکل بالقوه دیگری را که ممکن است مشکلاتی ایجاد کند برجسته می‌کند و به آن‌ها اجازه می‌دهد تا قبل از شروع ساخت و ساز مورد توجه قرار گیرند. در صورت شک با سازنده محصول مشورت کنید زیرا آن‌ها می‌توانند در انتخاب راه حل مناسب کمک کنند.